Παρελθόν ξανά

Είναι και άλλες στιγμές, που ενώ χρονικά αποτελούν παρελθόν, υπάρχουν ακόμα εκεί στο μυαλό σου, σαν ζωντανό παρόν και κάτι μέσα σου θα ήθελε πολύ, να τις ανακαλέσει πλήρως. Ή μήπως όχι; Είναι οι στιγμές που θέτουν υπό αμφισβήτηση τις επιλογές του παρόντος. Και αυτό πονάει περισσότερο από μια κακή ανάμνηση.

Παρελθόν

Είναι διάφορες περίοδοι στη ζωή σου, που θα ήθελες να μην έχουν υπάρξει ποτέ. Και ενώ ξέρεις ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να τις αλλάξεις πόσο μάλλον να τις διαγράψεις κάνοντας απλά ένα delete, πασχίζεις να τις απωθήσεις όσο πιο βαθιά γίνεται στο μυαλό σου καταφέρνοντας εν τέλει, να αποτελούν μια μακρινή και κάπως χαώδη ανάμνηση. "Τα κατάφερα!" σκέφτεσαι "είναι τόσο μακριά μου, που δε με επηρεάζουν". Ναι, αλλά για πόσο; Ερχόμαστε, λοιπόν, στο θέμα μας.
Κάτι θα γίνει, κάποιος θα έρθει  και θα σου υπενθυμίσει, ότι όσο καλά και αν το έθαψες μέσα σου, δε σημαίνει ότι δεν υπήρξε και ποτέ. Ένα πρόσωπο, που ξαναήρθε μετά από καιρό τυχαία στη ζωή σου, ένα απλό και αμελητεό κατά τα άλλα, συμβάν, μπορεί να είναι φορέας μιας ολόκληρης εποχής, μικρής ή μεγάλης, ωστόσο σημαντικής για τον ένα ή τον άλλο λόγο. Και ξετυλίγονται οι από καιρό απωθημένες σκηνές και στιγμές στο μυαλό σου. Ξετυλίγονται, μπροστά στα μάτια σου σαν προβολές σε κάποιον προτζέκτορα. Σου γελούν χαιρέκακα, παίρνοντας εκδίκηση για τον καιρό που πέρασαν στο σκοτάδι της αφάνειας. "Αντιμετώπισέ μας αν τολμάς!" σου λένε τώρα. "Τολμάς;" Κάνε κι αλλιώς αν μπορείς. Αυτό που από μόνος σου δεν έκανες, σε αναγκάζει τώρα να το κάνεις ένα τυχαίο γεγονός . Και αναρωτιέσαι "Γιατί τώρα και αυτό; Δεν έφταναν όλα τα άλλα;;"

I want you...

 

I want him....