Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011

Ευγένεια και υποκρισία

Πόσο άραγε απέχει η ευγένεια από την υποκρισία; Συχνά παρατηρώ πως τα όρια είναι ρευστά και πως η μία έννοια "καπηλεύεται" αρχές της άλλης, έτσι ώστε ο ρόλος της αναγνώρισης να γίνεται ακόμα πιο δύσκολος. Από την άλλη  ίσως τα πράγματα να είναι πιο ξεκάθαρα απ' όσο φαίνονται.Υπάρχουν φορές που χρειάζεται να προσποιηθούμε προκειμένου να είμαστε ευγενείς  και αντίστοιχα νιώθουμε την ανάγκη να υποκριθούμε ισχυριζόμενοι αργότερα πως η υποκρισία μας αυτή έγινε για λόγους ευγένειας. Λέμε πως έπρεπε να δείχνουμε ευγενείς, αν και δεν μας "έβγαινε".
Το πώς θα χειριστεί ο καθένας τις δύο αυτές έννοιες έγκειται στη δική του κουλτούρα και συνήθεια. Στο ποσό της ειλικρίνειας, με την οποία έχει μάθει να χειρίζεται καταστάσεις στη ζωή του, την ίδια τη ζωή και τις αξιώσεις που έχει από αυτή. Σ' άλλους φαντάζει απίθανο να υποκριθούν, ενώ για άλλους η υποκρισία αποτελεί δεύτερη φύση. Κατά τον ίδιο τρόπο σε κάποιους η ευγένεια βγαίνει αβίαστα, ενώ για άλλους είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο και καταλήγει να παίρνει διαστάσεις προσποίησης.
Προσωπικά θεωρώ την ευγένεια, όταν είναι ειλικρινής, ύψιστο αγαθό, και κάθε φορά που την "συναντώ" σε κάποιον, εκπλήσσομαι ευχάριστα. Αντίθετα κάποιον που έχει την ανάγκη να υποκριθεί, εν τέλει, και αφού περάσει η δυσαρέσκεια που θα μου προκαλέσει, τον λυπάμαι, γιατί είναι δέσμιος μιας μιζέριας ανείπωτης και δουλοπρεπούς. Γιατί όχι μόνο δεν μπορεί να διαχωρίσει τη θέση του από κάτι που δεν του αρέσει, αλλά μένει εκεί, για να αποδείξει τι; Κάτι που θα καλύψει κάποια κενά του. Όχι μόνο δεν έχει το θάρρος της γνώμης του, αλλά όπως προείπα δεν έχει μάθει την αρετή της ειλικρίνειας και δεν την θεωρεί πρωτεύουσα, αλλά έχει την ανάγκη να βάλει ένα προσωπείο απλά για να είναι αρεστός.
Ας είμαστε ειλικρινείς πρώτα με τους εαυτούς μας και κατ' επέκταση με τους γύρω μας και ας κάνουμε χώρο στην ευγένεια, παραμερίζοντας την υποκρισία στις ζωές μας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η δεύτερη δεν έχει να μας προσφέρει τίποτα θετικό.

Δευτέρα 18 Ιουλίου 2011

And nothing stays the same

Ένα μήνα "επίσημα" χωρίς εκείνον και ακόμα δυσκολεύομαι να συνειδητοποιήσω την κατάσταση σ'όλο της το εύρος..Είναι σαν μια κατάσταση μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, όπου δυσκολεύεσαι να ξεχωρίσεις το αληθινό από το ψεύτικο.Είσαι μ'έναν άνθρωπο σχεδόν τρία χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων μοιράζεστε σχεδόν τα πάντα και ξαφνικά όλο αυτό σταματάει και περνάς σε μια φάση εντελώς αντίθετη, εν τέλει όχι απαραίτητα άσχημη, αλλά διαφορετική. Και δεδομένου ότι υπήρχαν κάποιοι λόγοι που οδήγησαν στο τέλος της τη σχέση, αναρωτιέσαι: τι ήταν η πρωτύτερη κατάσταση; Συνήθεια; (όχι μόνο με την έννοια της ρουτίνας, οπότε και θα είχε αποκλειστικά αρνητική σημασία), Συναισθήματα ή έλλειψη αυτών; Αδιαμφισβήτητα είναι ένας συγκερασμός πραγμάτων και περιστάσεων που αν καταγράφονταν εδώ θα έχαναν το νόημά τους. Μόνο το ζευγάρι ξέρει καλά τι είχε και τι δεν έχει πια και μόνο μεταξύ τους οι σκέψεις και οι πράξεις βρίσκουν την πραγματική τους υπόσταση. Ωστόσο έχεις ή βρίσκεις τη δύναμη να συνηθίσεις στη νέα καθημερινότητα, να αναπροσαρμοστείς και να επαναπροσδιοριστείς. Να προσπαθήσεις να δεις ρεαλιστικά τη ζωή όσο αυτό είναι δυνατόν και το κυριότερο να μη σε φοβίζει το αβέβαιο που πλέον καλείσαι να αντιμετωπίσεις, κάτι που από καιρό είχες ξεχάσει, σε κάποιους τουλάχιστον τομείς. Η αέναη ροή των πάντων μοιάζει να "δίνει ρεσιτάλ" και αν αυτό σε τρομάξει δύσκολα θα αντεπεξέλθεις, αφού είναι η κινητήριος δύναμη όλων, ο λόγος ύπαρξής μας και άρα πάντα υπήρχε και θα υπάρχει για όσο διαρκεί η ζωή. Αν λοιπόν δεις τις αλλαγές που συμβαίνουν γύρω σου σαν μέρος της ζωής σου, όπως και είναι, ή ακριβέστερα αν δεις εσένα σαν κομμάτι των αλλαγών της ζωής, τότε σίγουρα θα είσαι πιο κοντά στην αυτογνωσία και αυτό είναι κάτι!

Σάββατο 16 Ιουλίου 2011

Αντισταθείτε

Μιχάλης Κατσαρός

 
Η διαθήκη μου
Αντισταθείτε 
σ'αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι 
και λέει : καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ'αυτόν που γύρισε πάλι
και λέει : Δόξα σοι ο Θεός. 
Αντισταθείτε 
στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών 
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρία εισαγωγαί - εξαγωγαί 
στην κρατική εκπαίδευση 
στο φόρο 
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ. 
Αντισταθείτε 
σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες 
ατέλιωτες τις παρελάσεις 
σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει σμύρναν 
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ. 
Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται 
μεγάλοι 
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες 
σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε 
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι 
σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή 
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα 
στις κολακίες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
απο γραφιάδες και δειλούς για το σοφό 
αρχηγό τους. 
Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών 
και διαβατηρίων 
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη 
διπλωματία 
στα εργοστάσια πολεμικών υλών 
σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια 
στα θούρια 
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους 
στους θεατές 
στον άνεμο
σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς 
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε. 
Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την 
 Ελευθερία. 
 (........) 
Και συ λοιπόν 
στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις 
απο φωνή
απο τροφή 
απο άλογο 
απο σπίτι
στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος: 
Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν. 


Πάντα αγαπούσα αυτό το ποίημα και όσο περνάει ο καιρός με ό,τι αυτό συνεπάγεται, φαντάζει όλο και πιο επίκαιρο.

Παρασκευή 15 Ιουλίου 2011

How I wish you were here....

Με κάποια τραγούδια ταυτίζεσαι τόσο πολύ σε διάφορες περιόδους της ζωής σου..Η εκάστοτε ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι κινεί τα νήματα της ταύτισης αυτής..Και είναι μια έλξη μυστηριώδης, όμορφη και δυνατή, που σε κάνει να νιώθεις πως το μόνο που χρειάζεσαι είναι να χαθείς μέσα της και να λυτρωθείς...

How I wish, how I wish you were here.
We're just two lost souls swimming in a fish bowl, year after year,
Running over the same old ground.
What have you found? The same old fears.
Wish you were here.


Αυτό το τραγούδι με μαγνητίζει μ'έναν τρόπο μαγικό. Προφανώς εκφράζει το πώς νιώθω λόγω διαφόρων συγκυριών, αλλά είναι και πολλά παραπάνω...